تایید

این امر تاثیر نشان دادن اظهاراتی در مورد گذشته و گزاره‌های عمومیت نامحدود , برای به دست آوردن تنها دو مورد , باید بدون معنا باشد . بعدها یک حرکت به سمت درک و اثبات پذیری در یک مفهوم ضعیف انجام شد : یک اظهار نظر در صورتی معنادار بود که هر گونه مشاهده بر روی حقیقت باشد . یکی از پیروان انگلیسی دایره وین که در شهر وین نوشته بود ,
با این حال , همانطور که در ویرایش دوم خود اعتراف کرد , این فرمول بیش از حد امکان می‌دهد , از جمله گزاره‌های متافیزیک . از " مطلق هیچ تاریخی ندارد " و " اگر مطلق تاریخ نداشته باشد , قرمز است " به دنبال آن " قرمز است " که قطعا ً یک پیشنهاد تجربی است . تلاش‌های بعدی , توسط دیگران و دیگران , برای سفت کردن این فرمولاسیون , عموما ً به عنوان موفقیت پذیرفته شده‌بودند , زیرا در هر مورد امکان مخالفت با یک نوع متقاعد کننده‌تر وجود داشت .
این نتیجه ممکن است متناقض به نظر برسد , زیرا در نگاه اول , حالت اثباتی بسیار تاثیرگذار است . به نظر عجیب می‌آید که بگوییم جملات متافیزیکی بدون معنا هستند , چون برای مثال , آن‌ها می‌توانند با جملات هم‌ارز در یک زبان دیگر جایگزین شوند . اما اگر معنای واژه به معنای گسترده در اینجا گرفته شود و به طور کلی معنا را پوشش دهد , این بحث به هیچ وجه نامحتمل است . آنچه در حال حاضر گفته می‌شود این است که نظام‌های متافیزیکی تنها معنای درونی دارند ; عباراتی که ممکن است آن‌ها را تشکیل دهند , اما شاید مربوط به چیزی خارج از سیستم نباشند . اگر چنین بود , متافیزیک به شیوه‌ای منطقی بود , اما برای تمام چیزهایی که اساسا ً بلااستفاده بود ; این یک بازی بود که ممکن بود سرگرم‌کننده باشد اما به سختی می‌توانست آموزش دهد . اثبات گرایان با وظیفه نشان دادن اینکه این نقد درست نیست , با چالش روبرو می‌شود . هر مشکلی در فرموله کردن اصل اثبات پذیری وجود دارد , چالش به سختی می‌تواند نادیده گرفته شود .
مور و ویتگنشتاین
اثبات گرایان تنها منتقد مدرن متافیزیک نبود . (مور مور هرگز با مابعدالطبیعه مخالفت نمی‌کرد , اما با وجود این , انتقادات از تزهای متافیزیکی خاصی که در صورت پذیرفته شدن وجود داشت , به وجود می‌آورد . طبق گفته مور , این ویژگی یک نوع خاص از فیلسوف بود , تا ادعاهای یک ماهیت بسیار متناقض را پیش ببرد - مثلا ً بگوید : " زمان واقعی نیست " یا اینکه " هیچ چیزی به عنوان شی فیزیکی وجود ندارد . " مور " برای رد چنین ادعاهایی این بود که آن‌ها به جدی‌ترین محکومیت‌های عقل سلیم , محکومیت که مردم بدون شک در زمانی که فلسفه نمی‌کنند , پاسخ می‌دهند . مردان به طور مداوم می‌گویند که این کار را پیش از آن انجام داده‌اند , که همه چیز بهتر یا بدتر از آن است که بودند ; گاه به گاه چیزهایی را خاموش می‌کردند و می‌گفتند فردا روز دیگری خواهد بود . مور این حقایق را دلیل قطعی حقیقت زمان و تعیین قطعی هر نظریه متافیزیکی است که منکر آن می‌شود . حامیان بردلی , که این فیلسوف اینجا مورد انتقاد قرار گرفته بود , پاسخ داد که مور این نکته را از دست داده‌است . بردلی هرگز حقیقت گزاره زمانی را که در توصیف ظواهر مورد استفاده قرار می‌گرفت , رد نمی‌کرد ; آنچه که او از آن سوال می‌کرد انسجام و درک نهایی کل شیوه تفکر بود . همانطور که رودولف گی , یک اثبات منطقی منطقی , این بود که این سوال را مطرح کند . با این همه این جواب قطعی بود . انکار ساده آنچه که به نظر می‌رسد حقایق بدیهی هستند , همیشه بخشی از معاملات بازار سهام بوده‌است ; آن‌ها تفاوت بین ظاهر و واقعیت را بیشتر می‌کنند . مور ممکن است نادرستی این اصرار را نشان نداده باشد , اما حداقل برای توضیح صریح آنچه را که انکار می‌کند و آنچه را که برای قبول آن آماده است و بنابراین تایید یا رد کردن خود را آسان‌تر می‌کند , ضروری کرده‌است .
منبع سایت بریتانیایی