موقع

در رشد اولیه انسان ، بیشتر احساسات و حالات آن‌ها از پردازش خودکار ، subcortical ، با حداقل درگیری cortical مشتق می‌شوند . با افزایش ظرفیت‌های شناختی مربوط به بلوغ و یادگیری ، نئوکورتکس و مسیر cortico - بادامه به طور فزاینده‌ای درگیر می‌شوند . با زمان به دست آوردن زبان و ظرفیت حافظه بلند مدت ، آن‌ها ممکن است رویدادها را در هر دو مسیر ، با مسیر subcortical که در رویدادهایی که نیازمند پاسخ سریع و مسیر cortico - بادامه برای ارایه اطلاعات ارزیابی لازم برای قضاوت شناختی و استراتژی‌های مقابله پیچیده هستند ، پردازش کنند .
اعلان
حالت جسمانی احساسات
تحقیقات زیادی در مورد احساسات عاطفی صورت‌گرفته است ، به خصوص در مواردی که most و بدیهی است و به طور معمول اغلب به خودی یا خودکار و در نتیجه اغلب برای موضوعی که آن‌ها را نمایش می‌دهد ، ناشناخته هستند . داروین شباهت قابل‌توجه بین حالت‌های هیجانی بسیاری از پستانداران و انسان‌ها را مشاهده کرد، بنابراین هم یک توضیح تکاملی از شباهت و یک تز انسان‌شناختی برای بیان حالت‌های چهره ، مانند عصبانیت ، غافلگیری و ترس ، در انسان‌ها همگانی است . در دهه ۱۹۶۰ ، " پال Ekman " ( Paul Ekman )، روانشناس آمریکایی ، سعی کرد که تز انسان‌شناسی داروین را رد کند، اما با شگفتی اولیه خود متوجه شد که این نظریه با افزایش شواهد متقابل فرهنگی تایید شده‌است . از آن زمان به بعد، مطالعات ویژگی‌های چهره ویژه احساسات مختلف و تشخیص آن‌ها موضوع اصلی تحقیقات روانشناسی بوده‌است . البته همه عواطف ، حالت‌های چهره را ندارند و بنابراین مطالعات تمایل دارند بر روی یک مجموعه کوچک از احساسات پایه تمرکز کنند - به عنوان مثال ، عصبانیت ، تنفر ، ترس ، شادی ، ناراحتی و تعجب . هر یک از این احساسات ، با توجه به بسیاری از نظریه‌پردازان ، از یک " برنامه تاثیر گذار " تشکیل شده‌است ، مجموعه‌ای پیچیده از حالت‌های چهره ، vocalizations ، و واکنش‌های عصبی و اسکلتی . هنوز هم مورد بحث است که آیا احساساتی که ظاهرا ً اساسی هستند را می‌توان از نظر برنامه تحت‌تاثیر قرار داد ؛ در نتیجه ، این مساله نیز بحث‌برانگیز است که آیا شناسایی و تولید حالات چهره معمولی در حقیقت جهانی هستند یا نه .
یکی از ویژگی‌های جذاب حالات صورت خود به خود ، این است که چقدر برای اکثر مردم دشوار است که بیان صادقانه خود را بیان کنند . این احتمالا ً در مورد لبخند ( به عنوان ابراز خرسندی و یا خرسندی ) مشهود است . روانشناسان از مدت‌ها پیش smile Duchenne ( که برای the فرانسوی Guillaume - Benjamin Duchenne [ ۱۸۰۶ - ۷۵ ] ) ، یک لبخند بی‌ریا و خودجوش که نه تنها با کشش دهان بلکه با بالا بردن گونه‌ها و انقباض متمایز عضلات اطراف چشم‌ها مشخص می‌شود را تشخیص داده‌اند . در لبخند false یا non ، این عناصر دیگر کم هستند و به همین دلیل ، تشخیص لبخند مصنوعی ساده است حتی اگر کسی ایده‌ای از آن نداشته باشد که آن را رها کند .
ابراز احساسی عواطف هم شامل حرکات آگاهانه و ناخودآگاه ، رفتارها و رفتارها ، و رفتار آشکار است که می‌تواند به خودی خود و یا به صورت عمدی باشد . یک فرد ممکن است در تماس با رفتار آگاهانه یک عبارت " بیان " به خاطر فعالیت آگاهانه خود که شامل آن است تردید کند . فرد ممکن است به جای آن رفتار کند که " از " احساسات "خارج شود ( مانند " او از عصبانیت خارج شد " ) . با این حال تفاوت بین این دو مورد اغلب بسیار ناچیز است . اقدام خارج از خشم ممکن است فوری باشد ، مانند یک توهین به خودی ، یا ممکن است طولانی یا به تاخیر افتاده باشد . ممکن است در مجموعه‌ای از اقدامات تنبیهی که ماه‌ها یا سال‌ها ادامه می‌یابند و یا در اعمال انتقام جویانه که از رویداد تحریک و خشم ناشی از یک دوره طولانی طولانی پیروی می‌کنند ، بیان شود . اما حتی بیان فوری احساسات در عمل آشکار ممکن است ( و معمولا ) به موقع طولانی است و نه صرفا ً یک لحظه .
منبع سایت بریتانیایی