حالت

این اصل تفاوت در سایر حالات حسی نیز عمل می‌کند .
داوری
حتی کودکان کم‌تر از یک سال قادر به قضاوت ادراکی پیچیده هستند . آن‌ها می‌توانند فاصله یک شی را از بدنشان تخمین بزنند . اگر یک نوزاد یک صدا را نشان داده و صدای متمایزی را می‌شنود و اتاق تاریک می‌شود ، اگر صدا نشان دهد که شی را می‌توان درک کرد اما اگر صدا نشان دهد که آن فراتر از درک او است ، به صدا در نخواهد آمد .
به طور چشمگیری ، کودکان برای رسیدن به یک شی با حالت بدنی مناسب به آن دست خواهند یافت . اگر یک نوزاد یک شی گرد را در شکل یک چرخ ببیند و صدای آن را بشنود و صدای آن را بشنود ، با یک دست در یک حرکت دست به دست خواهد رسید اگر صدای خر خر را بشنود ولی با هر دو دست ، اگر صدای مرتبط با چرخ را بشنود ، به هم خواهد رسید .
نوزاد چهار ماهه نیز می‌تواند به سرعت یاد بگیرد تا پیش‌بینی کند که یک رویداد خاص در کجا رخ خواهد داد. پس از کم‌تر از یک دقیقه نوردهی بر روی صحنه‌های مختلف که در سمت راست و چپ میدان دیدش قرار می‌گیرند ، نوزادان پیش‌بینی می‌کنند که تصویر در سمت راست ظاهر شود و قبل از این که عکس واقعا ً ظاهر شود ، چشم خود را به سمت راست حرکت دهد . به طور مشابه ، نوزادان فقط پنج تا شش ماه سن می‌توانند رابطه بین شکل دهان فرد و صدای آن را تشخیص دهند . در نتیجه آن‌ها به چهره‌ای طولانی‌تر نگاه خواهند کرد که با صدایی که شنیده می‌شوند مقایسه می‌شوند تا در جایی که یک عدم تطابق بین حرکات دهان و صدا در آن وجود دارد .
کودکان در سن ۸ تا ۱۰ ماهگی پس از شروع به خزیدن ، نسبت به ظاهر عمق در سن ۸ تا ۱۰ ماهگی واکنش اجتنابی را ایجاد می‌کنند . این کشف روی سطح دستگاه به نام صخره بصری انجام شد . دومی یک میز است که به دو نیمه تقسیم می‌شود و تمام آن را با شیشه پوشانده است . نیمه دیگر دارای الگوی checkerboard است که بلافاصله در زیر لیوان قرار دارد ؛ نیمه دیگر شفاف است و افت شدید یک متر یا بیشتر را نشان می‌دهد که در ته آن همان الگوی checkerboard است . نوزاد بر روی یک تخته در وسط میز قرار داده می‌شود . مادر روی میز می‌ایستد و سعی می‌کند نوزادش را برای عبور از شیشه در قسمت کم‌عمق یا عمیق وسوسه کند . کودکان کوچک‌تر از هفت ماه بدون تردید به سوی مادر می‌روند ، اما کودکان بزرگ‌تر از ۸ ماه از عمق آن دوری می‌کنند و از عبور از آن خودداری می‌کنند . گریه و اضطراب که کودکان هشت‌ساله در هنگام مواجهه با نیاز به عبور از سمت عمیق نتیجه توانایی آن‌ها برای درک عمق ، و مهم‌تر از آن ، توانایی آن‌ها برای تشخیص تفاوت نشستن بر روی سطح جامد هستند ، در حالی که با این وجود پایین دیداری را در پایین مشاهده می‌کنند . هر دو بلوغ سیستم عصبی و تجربه به این پیشرفت شناختی خاص کمک می‌کنند .
در نهایت ، نوزادان دسته‌های ادراکی را ایجاد می‌کنند که برای سازمان دهی تجربه ، یک مقوله به عنوان یک نمایش از ابعاد و کیفیت‌های مشترک با مجموعه‌ای از ابعاد مشابه اما نه یک‌سان تعریف می‌شود . برای مثال ، مطابق با همان گروه‌هایی که بزرگسالان تشخیص می‌دهند ، کودکان با رنگ‌های مختلف این طیف رفتار خواهند کرد . از این رو ، هنگامی که یک سایه قرمز به رنگ زرد تغییر می‌کند ، آن‌ها توجه بیشتری نشان می‌دهند نسبت به زمانی که یک سایه روشن از رنگ قرمز تنها جایگزین یک سایه تیره‌تر از همان رنگ می‌شود . نوزادان ۵ ماهه می‌توانند تفاوت بین الگوی حرکت نورها را تشخیص دهند که با یک فرد در حال راه رفتن و یک نسخه ساده از همان تعداد نور است ، که نشان می‌دهد آن‌ها یک رده برای ظاهر یک فرد در حال راه رفتن به دست آورده‌اند . در طی یک سال ، نوزادان ظاهرا ً گروه‌هایی برای افراد ، غذاهای خوراکی ، اثاثیه خانگی و حیوانات دارند .
منبع سایت بریتانیایی